Niet lang na haar geboorte werd Chelsea in een jeugdinstelling geplaatst. Als 19-jarige gaat ze in gesprek met mensen die belangrijk zijn (geweest) voor haar: haar jeugdrechter, de zorgboer waar ze vaak ging werken, een vroegere buurvrouw, haar beste vriendin, haar vader ... In de ontmoetingen die ze met hen heeft, probeert ze meer te weten te komen over wie ze was, maar ook wie ze nu is en wie ze wil worden.
Chelsea Smekens-Demedts maakte deze hoopvolle documentaire over opgroeien in de jeugdhulp samen met begeleider Danny Keuppens en zijn zoon Warre. Het bleek de ultieme manier om haar jonge turbulente leven op een nieuwe manier te overschouwen. En de film past ook zijn eigen impliciete boodschap toe: "Kijk niet enkel naar het gedrag van lastige jongeren, maar luister naar hun verhaal en behoud de hoop in een goede afloop.”
